Een kind ziet de wereld in de ogen van de moeder.
Als een kind geboren wordt is het eerste wat hij/zij ziet de ogen van de moeder. Voelt de aanraking met de moeder en hoort de stem van de moeder. Volgens sommigen zakt het kind, de baby, dan weer weg in een diepe slaap, een minder bewuste toestand. Maar buiten die theorie zal het volgende contact weer met de moeder zijn. Later sluit de vader ook aan. Meestal met een emotionele achterstand van soms wel 9 maanden. De verkenning van wereld gaat via de aanraking, de contacten met de ouders. Zij bevestigen wat goed is, reageren op geluiden die aandacht vragen; het eerste glimlachje, het huilen, gezeur en gemopper, of kraaien van tevredenheid. Het blijft een fantastische vorm van contact.
We hebben veel gelezen en gestudeerd op leiderschap. Situationeel, christelijk, autoritair, psycho- analytisch, enz, enz.
Feitelijk is het bovenbeschreven beeld van verkenning van de wereld van een kind een van de mooiste metaforen. Hersey en blanchard geven de levenscyclus in leiding geven weer in het zogenaamde model van situationeel leiding geven. Prima en nog steeds een veelvuldig gehanteerd model.
De moeder (of verzorger/ster als je wil) metafoor geeft het beste weer hoe wij de interactie zien tussen leidinggever/ster en medewerker/ster. De medewerker moet eigenlijk in het begin goed kunnen zien, horen en voelen wat de leidinggever wil. De feedback is vriendelijk, duidelijk, de afstand klein, het contact overvloedig maar altijd als basishouding genegenheid, ruimte maar ook duidelijk. Langzaam ontstaat afstand, de leidinggever moedigt de medewerker aan zelfstandig stappen te nemen, risico aan te gaan, te experimenteren maar ook verantwoordelijkheid te nemen. Soms raakt de leidinggever wel erg ver weg met als resultaat trots of teleurstelling over de vorderingen van de medewerker. Soms kiest de medewerker een eigen weg. Uiteindelijk is dat ook het eindstation. De medewerker gaat zijn/ haar eigen weg. Precies als de baby die volwassen is geworden. Zelfverantwoordelijke zelfbepaling wordt dat in de pedagogiek genoemd.
Slecht leiderschap is los raken van de ontwikkeling van de medewerker. Dat kan in tal van vormen. En iedereen die kinderen heeft zal ze herkennen. Te veel betuttelen, te vroeg of niet loslaten, afstandelijke feedback, enz. Kortom: de moeder die het kind niet meer ziet maar zichzelf. De leidinggever/stee die met zichzelf bezig is en niet met de ontwikkeling van de medewerker/ster. En het vervelende is: meestal met de beste bedoelingen.
