Het doorlopen van een turma traject
Een drieluik
- Vooraf aan een turma-traject
- De uitvoering
- De afsluiting
1. Vooraf aan een turma-traject
Het begint met onrust. ‘We halen het niet… we verbeteren niet… we moeten wat anders’. Men is ontevreden: de aandeelhouders, de manager, de midden manager, de medewerker, de nevendienst. Enz. Alligned in ontevredenheid. De doelen worden niet gehaald. Laat staan dat men de doelen kent en weet WIE ze zou moeten halen. Samenwerking… nee … elkaar de schuld geven… Irritatie, onmacht, onkunde, enz. Dat kan ontstaan door groei, door vervreemding van elkaar en het product… !! Het ergste is als men begint over cultuur. Dat is zo’n heerlijk begrip. Daar kan je alle kanten mee op. Gemeenschappelijk waarden, hoe we met elkaar omgaan, wat we overdragen, hoe we elkaar zien… enz. Maar… sorry voor het woord: gezwam… Iemand komt bij ons terecht. Met scepsis: ‘opleiden… we hebben er al zoveel gehad…’ Het beklijft niet, het helpt niet en… het is ook nog duur.
2. De uitvoering
We beginnen met ons verhaal… ‘wat je vandaag leert moet je morgen toepassen’. Beleefd knikt men… meestal het management. Advies van ons: ‘ga eens kijken bij… daar zijn we net klaar… Nee, we gaan niet mee. Kijk zelf maar en vraag wat je wil’. Men komt enthousiast terug. We mogen beginnen. Liefst top-down. Management wordt stuurgroep. Middenkader wordt de eerste opleidingsgroep en soms nog een tweede bv de teamleiders. In volgorde worden ze opgeleid. Eerste module: persoonlijke effectiviteit. Wat zijn je doelen? Hoe is je tijd/je kalender, ga je ervoor of blijf je huilen dat het zo moeilijk is en de rest het niet begrijpt. En zo wordt de route gestart. Al snel komt de reactie: ‘we hebben er iets aan’.. En de kritiek: ‘is wel erg veel werk…’ Ja, er moet veel gebeuren, erg veel. Er volgt een tussenpresentatie. Hoe zie jij je afdeling e beheers je die? Dan verbeteren.
3. De afsluiting
De verbetering krijgt vorm. Meestal reductie van waste. Dat kan zijn afval, afkeur maar soms ook gewoon menselijke energie. De presentatie zijn voor het hogere echelon. Die leren hun medewerkers te respecteren, te steunen en niet te vertellen hoe ze het moeten doen. Regelvermogen gaat omlaag. En als het helemaal goed gaat bouwen we een cockpit. Een plaats waar alles samenkomt. Iedere ochtend, iedereen, 20 min. Wat is er gebeurd, wat gaan we vandaag doen en wie doet wat. Gezamenlijk, als team. Nog steeds discussie maar nu over de route, de ambitie en de benodigdheden. Succes ontstaat. Men maakt het zelf.
Tot slot: feest. Familie, kennissen, vrienden, eigen kinderen, opa en oma. Men nodigt zelf uit. Presenteer hoever we gekomen zijn. Laat ze de fabriek, het instituut zien. En… ben trots… je hebt het zelf gedaan.
